Oct 21, 2010

Σπουδαστικές Ομάδες | Χάρτης Περιοχής Κέντρου .dwg

Χάρτης Περιοχής Κέντρου της Αθήνας _Λεπτομερειακός / Central Athens Map _Highly Detailed [2010]

UPC _2010 | Video "Plan Abu Dhabi 2030"

Δημοτικές Εκλογές _2010 | Βίντεο "Αναπλάσεις - Πράσινο" [Ν. Κακλαμάνης]



Πρόκειται για ένα βίντεο παραγωγής του δημοτικού συνδυασμού "Αθήνα - Πόλη Ζωής" του Ν. Κακλαμάνη (09/2010). Ο Δήμαρχος Αθηναίων περιγράφει την πολιτική του σε σχέση με το πράσινο και τις αναπλάσεις, και παρουσιάζει το έργο της δημοτικής αρχής μέχρι τώρα.

Το βίντεο δεν εκφράζει πολιτική προτίμηση. Αποτυπώνει με γλαφυρό τρόπο την επικοινωνιακή στρατηγική μιας - κατά κοινή ομολογία - αποτυχημένης δημοτικής αρχής, που χρησιμοποιεί μια ωραιοποιημένη εικόνα του αστικού χώρου για να αποπροσανατολίσει από τα φλέγοντα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα της αθηναϊκής καθημερινότητας.

Oct 19, 2010

Pruitt-Igoe Project | Oscar Newmans' "Creating Defensible Space"



έγραψα διάφορα σχετικά με το Pruitt Igoe στο wiki της t12online, που μπορείτε να τα δείτε εδώ

έχω βρει επίσης ένα ενδιαφέρων βιβλίο του Oscar Newman, ο οποίος έχει αναπτύξει μια θεωρία που ονομάζει "Defensible Space". το σχεδιασμό κατοικίας ώστε να αυτοαμύνεται απέναντι στην εγκληματικότητα.
παρουσιάζει επίσης ενδιαφέροντα στοιχεία και μελέτες για την εγκληματικότητα με παράμετρο την αρχιτεκτονική σε πόλεις των ΗΠΑ, καθώς και παραδείγματα τέτοιου σχεδιασμού.

να το διαβάσετε: (το pdf το κατεβάζετε δωρεάν)

http://www.defensiblespace.com/book.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Defensible_Space_Theory
___________________________________________________________

An interresting theory by Oscar Newman, called "Defensible Space". The housing design, that defends itself from criminal behavior. In his book, he analyzes criminal behavior in housing projects in the stated, through classifying space, and zones of influence of the inhabitants. His book is also backed with a lot of info and statistics on US projects.

Καθημερινή _06.06.2010 | Άρθρο "Οταν η Αρχιτεκτονική δεν θα είναι Αρκετή..."

Ο διαγωνισμός για την περιοχή Γεράνι προκηρύσσεται τον Ιούνιο, αλλά όλοι συμφωνούν ότι το Κέντρο χρειάζεται πολλά περισσότερα.

_του Δημήτρη Ρηγόπουλου

Η εξαγγελία της παρέμβασης του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής στο Γεράνι της Ομόνοιας, εκεί που χτυπά η καρδιά της πιο εξαθλιωμένης Αθήνας, ήταν η πρώτη καλή είδηση για τους απελπισμένους κατοίκους και επαγγελματίες της ευρύτερης περιοχής της πλατείας Θεάτρου εδώ και πολλά χρόνια. Στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, που θα επισημοποιηθεί σε λίγες ημέρες, προβλέπεται η πεζοδρόμηση της οδού, της πλατείας και της οδού Διπλάρη (ενός μικρού δρόμου χωρίς κίνηση, κάθετο στην οδό Θεάτρου). Θα δημιουργηθεί ένα δίκτυο πεζόδρομων στο εσωτερικό της περιοχής, που θα συνδυαστεί με υπάρχοντα δίκτυα πεζόδρομων και οδών, σε συνδυασμό με επεμβάσεις σε επιλεγμένες Στοές. Ο τελικός στόχος είναι ένας ευρύτερος πεζοδρομημένος χώρος με αυξημένες επιφάνειες πρασίνου, βιοκλιματική προσέγγιση και διαφορετική λειτουργία.

Παρά την ένταση της αστυνόμευσης, η πλατεία Θεάτρου εξακολουθεί να είναι βουτηγμένη σε μια πρωτοφανή κρίση με χαρακτηριστικά κοινωνικής αποτελμάτωσης.

Πρώτη η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής αναγνώρισε ότι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός δεν φτάνει. Παράλληλα με τον διαγωνισμό οργανώνει ένα πιλοτικό πρόγραμμα παρέμβασης με στόχο την προσέγγιση όσων διαβιούν ή χρησιμοποιούν την περιοχή και την εμπλοκή τους στο πρόγραμμα αναβάθμισης και το άνοιγμα της περιοχής σε μια μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα και παράλληλη ανάπτυξη της κοινωνικής κατοικίας. Το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Μπορεί η Αρχιτεκτονική να δώσει απαντήσεις στο κοινωνικό Νταχάου που στήθηκε στην πλατεία Θεάτρου κάτω από τη μύτη μας;

«Δεν έχουμε χρόνο»

Ο κ. Μάκης Κωστίκας είναι αρχιτέκτονας. Διατηρεί, μάλιστα, το γραφείο του στη «φωλιά του κούκου», καθώς αποφάσισε πριν από δέκα χρόνια, μαζί με τους συνεργάτες του, να «κατηφορίσουν» σ’ ένα κομμάτι της Αθήνας όταν ακόμα συγκέντρωνε υψηλές προσδοκίες. Οταν τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται πολύ διαφορετικά, συμμετείχε ενεργά στις επιτροπές κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής. Eπιπλέον, ανέλαβε μαζί με τα τρία άλλα αρχιτεκτονικά γραφεία που εδρεύουν στη γειτονιά, πρωτοβουλία εκπόνησης μελέτης προκειμένου η πλατεία Θεάτρου να μετατραπεί στην πρώτη βιοκλιματική πλατεία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Η σύνταξη της μελέτης δεν προχώρησε ύστερα από ένα πολύ αρχικό στάδιο, καθώς δεν υπήρξε οικονομική συνδρομή ούτε από το κράτος αλλά ούτε και από την ιδιωτική πρωτοβουλία με τη μορφή χορηγίας. Τώρα ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στο εγχείρημα.

«Δεν διαφωνούμε με τον διαγωνισμό, φαίνεται ότι στήνεται σε σωστές βάσεις. Το πρόβλημα είναι ο χρόνος». Ο κ. Κωστίκας μιλάει εδώ για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του στο γραφείο. «Δεν σας κρύβω ότι ψάχνουμε να φύγουμε. Χθες μου την “έπεσαν” δύο τύποι στον δρόμο. Τις προάλλες ένας πελάτης μας αρνήθηκε να κατέβει από το ταξί και μας παρακάλεσε να μεταφέρουμε τη συνάντησή μας στο δικό του γραφείο. Προσπαθώ να πω ότι σε δύο χρόνια, όταν ο διαγωνισμός θα έχει προχωρήσει, δεν θα υπάρχει τίποτα εδώ. Η πλατεία Θεάτρου βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και χρειάζονται άμεσες παρεμβάσεις που θα αναχαιτίσουν το κύμα φυγής που παρατηρείται σήμερα».

«Τον δικό μας δρόμο»

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του διαγωνισμού, η ΕΑΧΑ (Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεις) που έχει αναλάβει κεντρικό ρόλο στην υπόθεση της περιοχής, βρίσκεται σε επαφή με αρχιτέκτονες και θεωρητικούς, για να εμπλουτιστεί η δεξαμενή σκέψης για τα επόμενα αναγκαία βήματα.

Ο Αλέξανδρος Βαΐτσος (γραφείο DECCA) πιστεύει ότι η Αθήνα οφείλει να ανακαλύψει τον δικό της δρόμο για να διαχειριστεί την ανθρωπολογική βόμβα που έχει στα χέρια της. Πιστεύει ότι θα πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη άλλων πόλεων όπως το Παρίσι, που δημιούργησε γκέτο μεταναστών στα προάστια, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα που είδαμε στην εξέγερση των banlieues.

Προτείνει την ανάπλαση της πλατείας της Βαρβακείου Αγοράς (σ.σ. είχε αναπλαστεί πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και σήμερα δεν βλέπεται) καθώς ο κύριος άξονας που τη διατρέχει είναι εντελώς αποκομμένος από την πόλη. Προτείνει την αγορά του αδόμητου οικοπέδου στη συμβολή των οδών Επικούρου, Ευριπίδου και Διπύλου, που σήμερα χρησιμοποιείται ως ιδιωτικός χώρος στάθμευσης, έτσι ώστε να αποδοθεί στην πόλη ένας νέος δημόσιος χώρος με πιθανή παράλληλη κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ για την αποσυμφόρηση των δρόμων από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα προς όφελος της κίνησης των πεζών.

«Η ενοποίηση των παραπάνω στοιχείων μέσω της μερικής πεζοδρόμησης των οδών Ευριπίδου, Επικούρου, Κορίνης και Θεάτρου θα δημιουργούσε ένα ζωτικό σύνδεσμο μεταξύ των οδών Αθηνάς και Πειραιώς». Ο Αλέξανδρος Βαΐτσος δίνει έμφαση στη γρήγορη υλοποίηση της παρέμβασης. «Το θέμα πρέπει να εκφραστεί με τρόπο που να βάζει σωστές βάσεις για την εύκολη και γρήγορη υλοποίησή του. Πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση για το ποσό που είναι διατεθειμένο το κράτος να επενδύσει στην παρέμβαση καθώς και ένας μηχανισμός κοστολόγησης των προτάσεων που θα περάσουν στον τελικό γύρο κρίσης».

«Να τολμήσουμε»

«Οταν η αρχιτεκτονική εξαντλείται σε πεζοδρομήσεις και ανακαινίσεις κτιρίων, κάνει περισσότερο κακό παρά καλό», πιστεύει η αρχιτέκτονας Μαρία Θεοδώρου, μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «SARCHA». «Κι αυτό γιατί η αρχιτεκτονική εμφανίζεται σαν μια περιττή πολυτέλεια την ίδια ώρα που τα προβλήματα δεν λύνονται». Η Μαρία Θεοδώρου πιστεύει ότι εδώ που φτάσαμε πρέπει να πάμε στη ρίζα του κακού, να τολμήσουμε. «Πριν φτάσουμε στην αρχιτεκτονική οφείλουμε να δούμε τι έχουμε στα χέρια μας. Στην πλατεία Θεάτρου και στη γύρω περιοχή έχει διαμορφωθεί μια εκρηκτική κατάσταση, την οποία έχουμε υποχρέωση να διαχειριστούμε».

Πώς επεμβαίνεις σε μια περιοχή παραδομένη στο κοινό έγκλημα, με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους και εκατοντάδες απελπισμένους μετανάστες; «Είναι θέμα επιλογών. Αυτούς τους ανθρώπους είτε θα τους πας λίγο πιο πέρα χωρίς να λύνεις κανένα πρόβλημα, είτε βλέπεις πώς μπορείς να τους αξιοποιήσεις. Στην περιοχή διαβιούν άνθρωποι που στην πλειονότητά τους γίνονται αντιληπτοί ως ανθρώπινα “απορρίμματα” και όχι ως δυναμικός πόρος και κατά συνέπεια περιθωριοποιούνται συνεχώς και ωθούνται στην παραβατικότητα, ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο μιας εντόπιας “επιχειρηματικότητας” μικρής κλίμακας».

Οι φήμες για υποβάθμιση

Στον απόηχο της έντονης δημοσιότητας που τύλιξε την ευρύτερη περιοχή, κυκλοφόρησε η φήμη ότι στην πλατεία Θεάτρου στήνονται «μεγάλα κόλπα» από ισχυρούς παίκτες του αθηναϊκού real estate. Η συγκεκριμένη φημολογία που συντηρείται μέχρι σήμερα έκανε λόγο για εσκεμμένη πολιτική υποβάθμισης της γειτονιάς προκειμένου να πέσουν οι τιμές των ακινήτων και να επωφεληθούν όσοι «μεγαλοκαρχαρίες» του αθηναϊκού real estate επιθυμούσαν να επενδύσουν αγοράζοντας σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Την υιοθέτησε, μάλιστα, εν μέρει και ο ίδιος ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης στην κατάθεσή του στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, χωρίς πάντως να προσκομίσει περαιτέρω στοιχεία.

Στην πραγματικότητα, τον τελευταίο χρόνο όσοι αγωνίζονται να «ξεφορτωθούν» ιδιοκτησίες στην περιοχή τα βρίσκουν μπαστούνια. Το Ιδρυμα Σαμούρκα, για παράδειγμα, που εδρεύει στην πλατεία Θεάτρου, επιχειρεί να πουλήσει ή και να ενοικιάσει ιδιοκτησία του χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Σε άλλη περίπτωση, η δημοπρασία πώλησης ακινήτου πάλι επί της πλατείας, με τιμή εκκίνησης μικρότερη της αντικειμενικής του αξίας, δεν κατόρθωσε να προσελκύσει ούτε έναν ενδιαφερόμενο. Στην ίδια αξιοθρήνητη κατάσταση βρίσκεται τα τελευταία δύο χρόνια και το (κάποτε) ανακαινισμένο νεοκλασικό, στη συμβολή της οδού Θεάτρου με τη Σωκράτους, το οποίο, σύμφωνα με σχετική επιγραφή, δίδεται προς εκμετάλλευση.

Source_ http://news.kathimerini.gr/

Oct 18, 2010

Synth09 | Flickr Account

Δημιουργήθηκε λογαριασμός του Synth09 στο flickr.com, με σκοπό την εύκολη και ολοκληρωμένη διαχείρηση φωτογραφιών. Ο λογαριασμός είναι "ανοιχτός" και κατάθεση υλικού μπορεί να γίνει από όλους μας.

Κάνετε sign in με Username "synth09@yahoo.com" και Password το επίθετο του αρχιτέκτονα που πήγε στο Λάγος.

Δύο λόγια πριν να ανεβάσετε φωτογραφίες. Το flickr μας δίνει 200mb το μήνα, οπότε μπορούμε να ανεβάζουμε κάθε μήνα πεπερασμένο μέγεθος αρχείων. Οι φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποιούμε βγάζουν αρχεία μέχρι και 5mb. Ανεβάζοντας τέτοια αρχεία θα μπορούμε κάθε μήνα να ανεβάζουμε 40. Γι' αυτό θα γράψω μια μέθοδο συμπίεσης που προτείνω να χρησιμοποιούμε όλοι.

Ανοίγουμε τη φωτογραφία ή τις φωτογραφίες που θέλουμε να ανεβάσουμε μέσα από το Photoshop. Πατάμε File / Save for Web, ή πατάμε Ctrl+Alt+Shift+S. Θα εμφανιστεί μια προειδοποίηση στην οποία θα πατήσουμε ΟΚ. Μετά στο δεξί μέρος του νέου παραθύρου πατάμε την καρτέλα "Image Size". Έχοντας επιλεγμένο το "Constrain Proportions" επιλέγουμε τον μεγαλύτερο από τους 2 αριθμούς που εμφανίζεται εκεί (το μήκος της εικόνας σε pixel) και τον αλλάζουμε σε 1000. Ταυτόχρονα ο μικρός αριθμός μειώνεται ανάλογα. Πατάμε Apply, και μετά Save, και αποθηκεύουμε τη συμπιεσμένη φωτογραφία.

Με τον τρόπο αυτό συμπιέζεται η φωτογραφία στο μέγεθος που θέτουμε. Παράλληλα, τα χρώματα της φωτογραφίας δεν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μπορεί να αναπαραστήσει μια οθόνη υπολογιστή (ναι, τα χρώματα της φωτογραφίας είναι πολύ περισσότερα). Μια εικόνα με μήκος 1000 pixels είναι και αρκετά ελαφριά και αρκετά μεγάλη για να χρησιμοποιηθή σε παρουσίαση. Και εν τέλει αν θέλουμε τη φωτογραφία που έβγαλε κάποιος άλλος σε μεγάλο μέγεθος μπορούμε να την ζητήσουμε από τον ίδιο. Επίσης καλό θα ήταν να γράφουμε στα Tags, το όνομά μας ή κάτι τέτοιο ώστε να ξέρουμε σε ποιόν ανήκει η καθεμία. Παράλληλα μπορεί ο καθένας να γράφει και σχόλια στις φωτογραφίες του. Περιττό να πω ότι ανεβάζουμε μόνο δικές μας φωτογραφίες και όχι ξένες που βρίσκουμε στο διαδίκτυο.

Για να δείτε το προφίλ του λογαριασμού μας πατήστε εδώ.

Oct 17, 2010

Καθημερινή _07.10.2010 | Άρθρο "Οι Παροικίες Αλλοδαπών στην Αθήνα"

Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, μόνιμοι και παράνομοι, από δεκάδες χώρες κατοικούν στο Λεκανοπέδιο συνδιαμορφώνοντας ένα πολύχρωμο όσο και πολύπλοκο μωσαϊκό. Το μεγαλύτερο αριθμητικά τμήμα των μεταναστών βρίσκεται στον δήμο των Αθηναίων (σχεδόν ένας στους δύο) ενώ παράλληλα, το κέντρο της πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια υποδέχεται και στη συνέχεια «διανέμει» στις γειτονιές τους περισσότερους νεοφερμένους μετανάστες, λειτουργώντας σαν... ρεσεψιόν. Από τους Αλβανούς της δεκαετίας του '90 μέχρι τους Σουδανούς της τελευταίας δεκαετίας, οι περισσότερες «φυλές» μεταναστών πέρασαν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα από το κέντρο. Αργότερα, οι ίδιοι μετανάστες μετακινήθηκαν σε περιοχές όπως Πατήσια, Κυψέλη, Σεπόλια, «αφήνοντας χώρο» σε νεοεισερχόμενους μετανάστες.
_του Κώστα Oνισένκο



«Και σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών της Αθήνας μένει σε περιοχές γύρω από το κέντρο», σχολιάζει στην «Κ» ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, κ. Θωμάς Μαλούτας, ο οποίος υποστηρίζει ότι η υποβάθμιση αυτών των περιοχών ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, από την εποχή της αντιπαροχής. «Μετανάστες μένουν σε πολυκατοικίες εκείνης της περιόδου, τις οποίες εμείς απαξιώσαμε. Οι περιοχές ήταν ήδη υποβαθμισμένες. Ακριβώς γι' αυτό το λόγο προσείλκυσαν τους μετανάστες, καθώς είχαν χαμηλά ενοίκια», εξηγεί ο ίδιος.

Οσο περισσότερα χρόνια μένουν οι μετανάστες στην Ελλάδα και εντάσσονται στο εργατικό δυναμικό της χώρας, τόσο μετακινούνται ολοένα πιο μακριά από το κέντρο. Δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα, οι Αλβανοί και οι Αλβανίδες έχουν διασκορπιστεί σε πολλές γειτονιές και παρουσιάζουν μεγάλη διασπορά και τάση συγχώνευσης με τον ελληνικό πληθυσμό.

Από τη δεκαετία του '90 δημιουργήθηκαν μεταναστευτικές νησίδες κατοικίας μεταναστών, όπως η πολωνική γειτονιά μεταξύ Αχαρνών και Σταθμού Λαρίσης ή τα νέα στέκια των Πακιστανών στον Αγιο Ιωάννη Ρέντη. Υπάρχουν, ωστόσο, και παλαιότερες «παροικίες», οι οποίες λειτούργησαν σαν πόλοι έλξης. Στην πραγματικότητα, οι μετανάστες, ερχόμενοι στην Ελλάδα, ζουν αρχικά σε σπίτια συγγενών ή φίλων και στη συνέχεια σε κοντινή απόσταση προκειμένου να βοηθούν ο ένας τον άλλον, να εργάζονται ή να διασκεδάζουν μαζί. Ετσι εξηγείται και η ισχυρή παρουσία ομογενών από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ στην Καλλιθέα.

Πακιστανοί στη Νέα Ιωνία

Μια τέτοια μικρή κοινότητα είχαν οι Πακιστανοί στη Νέα Ιωνία, από τη δεκαετία του 1970 ακόμα. Τότε, η ζήτηση για φθηνότερα εργατικά χέρια σε εργοστάσια και βιοτεχνίες ιματισμού της περιοχής άνοιξε τις πύλες για μετανάστες από το Πακιστάν. Μελετητές ανέφεραν ότι υπήρχαν διακρατικές συμβάσεις για την εισδοχή τους, κάτι που ωστόσο φαίνεται να είναι αστικός μύθος. «Οταν ψάξαμε μέσα από τα επίσημα αρχεία προέκυψε ότι δεν υπήρξε ποτέ καμία διακρατική συμφωνία, όπως πιστεύουν αρκετοί», αναφέρει στην «Κ» ο ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, κ. Θάνος Μαρούκης.

«Οι μετανάστες επιλέγουν περιοχές με φθηνό κτιριακό απόθεμα, με φθηνά ενοίκια. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η Κυψέλη. Οι μεσοαστοί κάτοικοί της μετακινήθηκαν σταδιακά προς τα βόρεια, με αποτέλεσμα να εγκατασταθούν εκεί πολλοί μετανάστες από την Αλβανία», συμπληρώνει στην «Κ» ο κοινωνιολόγος κ. Δημήτρης Παρσάνογλου, ερευνητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Αλλος σημαντικός παράγοντας επιλογής είναι η απόσταση ή η πρόσβαση που έχουν οι μετανάστες στις εργασίες τους. Χαρακτηριστικά, πολλές γυναίκες από τις Φιλιππίνες και τη Σρι Λάνκα μένουν στους Αμπελοκήπους, καθώς η περιοχή έχει άμεση πρόσβαση με μέσα μαζικής μεταφοράς στα βόρεια προάστια, όπου εργάζονται ως οικιακές βοηθοί. Στους Αμπελοκήπους επίσης ζουν πολλοί Αιθίοπες, καθώς στην περιοχή λειτουργεί Κοπτική εκκλησία.

Σύμφωνα με τον κ. Μαλούτα, υπάρχουν περιοχές στην Αθήνα, με κυρίαρχο παράδειγμα την πλατεία Ομονοίας, που ναι μεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, ωστόσο δεν μπορούν να χαρακτηριστούν γκέτο. «Είμαστε τυχεροί που τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρξαν μεγάλα προγράμματα κοινωνικής κατοικίας (εργατικές πολυκατοικίες), όπως σε άλλες χώρες, που στη συνέχεια υποβαθμίστηκαν και έγιναν σημείο συγκέντρωσης μεταναστευτικών ομάδων, με τη μικρότερη δυνατότητα πρόσβασης σε αξιοπρεπή κατοικία», καταλήγει ο ίδιος.

Κάλυψαν ανάγκες σε πολλούς τομείς

Η μετανάστευση δεν είναι παιδί μόνο της ανάγκης στη χώρα προέλευσης, έρχεται να καλύψει και υπαρκτές ανάγκες στη χώρα εισαγωγής. Για παράδειγμα, τα μαζικά κύματα των Αλβανών που ήρθαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του '90 στράφηκαν προς την ανθούσα τότε οικοδομή, προς τις εργασιοβόρες αγροτικές εργασίες, ενώ μεγάλο τμήμα των γυναικών αλβανικής καταγωγής απορροφήθηκαν σαν οικιακές βοηθοί. Αλλες στράφηκαν και προς τη «βιομηχανία της διασκέδασης», κυρίως ως σερβιτόρες, καθαρίστριες, εργαζόμενες στην κουζίνα κ.λπ. Οι εισροές που ακολούθησαν από άλλες βαλκανικές χώρες, την Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ έφεραν στη χώρα μας πιο ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Η προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, τα «μεγάλα έργα» της εποχής, απαίτησαν εκατοντάδες χιλιάδες φθηνά εργατικά χέρια, με αποτέλεσμα να απορροφηθούν οι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη. Πολλοί ανέπτυξαν περαιτέρω δεξιότητες, εξελίχθηκαν ως τεχνίτες στους τομείς της οικοδομής, της συντήρησης σπιτιών ή των μεγάλων τεχνικών έργων, βρήκαν εργασία τα επόμενα χρόνια, αλλά δοκιμάζονται τώρα από την οικονομική κρίση.

Τα μεταναστευτικά κύματα από την Ασία (Πακιστάν, Μπανγκλαντές κ.λπ.) οδηγήθηκαν είτε στα χωράφια είτε σε παραδοσιακές βιοτεχνίες. Παραδοσιακές ασχολίες, όπως η εργασία γυναικών από τις Φιλιππίνες ως οικιακές βοηθοί, διατηρήθηκαν. Στο εμπόριο, δυναμική είναι η ανάπτυξη καταστημάτων από Κινέζους, αλλά και Ινδούς, Πακιστανούς κ.λπ. Το εμπόριο του δρόμου κρατούν οι Αφρικανοί κυρίως. Πάντως, όσοι μετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική κρίση, γεγονός που οδηγεί στην περιθωριοποίηση αλλά και στην παραβατικότητα.

Source_ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/10/2010_419077

ΕΛ.ΑΣ. _2009 | Επίσημα Στατιστικά Στοιχεία

Επίσημα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας για την εγκληματικότητα στην Επικράτεια μέχρι και το 2009.

Πιο συνεκτική εμφανίζεται η έρευνα της Eurostat (2009), που συγκρίνει τα στοιχεία όλων των ευρωπαϊκών χωρών από το 1998 μέχρι το 2007.

_______________________________________________________________
National crime statistics of the Greek Police up to 2009

Eurostat Report (2009) comparing data form EU and non EU nations in the span between 1998 and 2007

TVXS _17.10.2010 | Άρθρο "Ελλάς, Ελλήνων... Αστέγων"

Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας θα μας πείσει. Πλατεία Κλαυθμώνος, Αιόλου, Σταθμός Λαρίσης, Ακαδημία Πλάτωνος. Σημεία της πόλης που, ενώ για τον καθένα από μας αποτελούν καθημερινό πέρασμα, την ίδια στιγμή, για περίπου 20.000 ανθρώπους, μετανάστες και Έλληνες, αποτελούν το υπαίθριο σπίτι τους, την «καβάτζα» τους, όπως το αποκαλούν οι «κλοσάρ» του κέντρου της Αθήνας.
_της Ξένιας Σακελλάρη



Είναι γεγονός ότι ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται κατακόρυφα. Η αρνητική οικονομική πορεία της χώρας δρα αλυσιδωτά με τα ήδη υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα και η χημική αντίδραση με τα προϊόντα της εντείνουν μεταξύ άλλων και το ακανθώδες πρόβλημα της στέγασης. Σε έρευνα που είχε πραγματοποιήσει ο Δήμος Αθηναίων στο πρόσφατο παρελθόν, εντοπίστηκαν 250 σημεία που χρησιμοποιούνται ως προσωρινά καταλύματα από τους άστεγους. Πάρκα, πλατείες, προθήκες καταστημάτων και αυτοκίνητα είναι μερικά από τα “καταφύγια” για τα οποία κάθε βράδυ στήνεται ένας μικρός πόλεμος μεταξύ των αστέγων για την κατάληψή τους.

“Το πρόβλημα της στέγασης έχει εμφανιστεί από τη δεκαετία του '90 και έχει ενταθεί τα τα δύο τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα με επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της χώρας και σε όλες τις κοινωνικές δομές”, τονίζει στο tvxs.gr η κ. Αλαμάνου,συντονίστρια του προγράμματος στήριξης αστέγων της μη κυβερνητικής οργάνωσης “Κλίμακα”. Τα αίτια που προκαλούν αυτό το φαινόμενο; Ανεργία, χαμηλά εισοδήματα, προβλήματα υγείας και ειδικότερα ψυχικής υγείας, χρήση ουσιών, απουσία οικογενειακού υποστηρικτικού περιβάλλοντος, μετανάστευση.

“Το πρόβλημα της στέγασης δεν έχει αναγνωριστεί από την ελληνική πολιτεία με αποτέλεσμα οι άστεγοι να μην αναγνωρίζονται ως ειδική κοινωνική ομάδα ώστε να υπάρξει και μια αντίστοιχη κοινωνική πολιτική, ένα εθνικό σχέδιο δράσης, που να περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες φροντίδας• από την πρόληψη μέχρι την αποκατάσταση και την επανένταξη αυτών των ανθρώπων στον κοινωνικό ιστό”. Το Σύνταγμα με το άρθρο 24 ορίζει ως υποχρέωση του κράτους να υποστηρίζει το δικαίωμα στην κατοικία “ωστόσο δεν υπάρχει καμία εφαρμογή αυτού του νόμου”, προσθέτει η κ. Αλαμάνου, ενώ σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό ορισμό ως άστεγοι αναγνωρίζονται όσοι άνθρωποι ζούνε σε αβέβαιη, προσωρινή, ανεπαρκή ή ακατάλληλη στέγαση.

Τα τελευταία τρία χρόνια στους μετανάστες άστεγους έχουν προστεθεί και πολλοί 'Ελληνες οι οποίοι μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις βρέθηκαν στο δρόμο ,εγκαινιάζοντας μια καινούργια πληθυσμιακή υποκατηγορία, αυτή των “νεο-αστέγων”. “Το 11% των αστέγων έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ενώ μόλις το 9% είναι αναλφάβητοι”, δηλώνει η κ. Αλαμάνου παραθέτοντας στοιχεία που προέκυψαν από έρευνα της ΜΚΟ “Πυξίδα”. Εξετάζοντας τις δυσχέρειες και τα αίτια που οδηγούν τους μετανάστες στα παγκάκια του κέντρου της Αθήνας η κ.Αλαμάνου υπογραμμίζει πως “οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, που στερούνται στέγασης, είναι μια πληθυσμιακή ομάδα που αντιμετωπίζει άλλα προβλήματα από αυτά των Ελλήνων αστέγων”. “Οι μετανάστες βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση λόγω της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί η Ελλάδα και των παρούσων συνθηκών”.

Έτσι,οι άστεγοι αναζητούν καταφύγιο σε περιοχές στο λεκανοπέδιο Αττικής και στην περιφέρεια, σε μέρη που μπορούν να αισθανθούν ασφάλεια. Η ύπαρξη κάποιων ξενώνων που προσφέρουν στέγη, λίγα ρούχα και τροφή δίνει προσωρινή απόχρωση στην ανακούφιση των αστέγων. Όπως μας πληροφορεί και η κ.Αλαμάνου “το ότι μπορεί κάποιος άστεγος να βρει καταφύγιο σε αυτές τις φιλανθρωπικές εγκαταστάσεις για έξι μήνες ή για ένα χρόνο, δε σημαίνει ότι έχουν αντιμετωπιστεί ριζικά τα προβλήματα που τον έφεραν σε αυτή τη θέση”. Οι φιλανθρωπικές αυτές παροχές έχουν ως αποτέλεσμα την επιστροφή των κοινωνικά ευπαθή ατόμων στο δρόμο, σε μια νέα αναζήτηση της “καβάτζας” τους.

“Δεν είναι ζήτημα λύπης ή φιλανθρωπίας ,είναι ζήτημα ενός μεθοδευμένου σχεδίου που θα κάνει τους άστεγους ξανά ενεργά μέλη της κοινωνίας. Το μοντέλο της ολοκληρωμένης παρέμβασης που θα πρέπει να υιοθετηθεί από την ίδια την πολιτεία περιλαμβάνει την πλήρη υποστήριξη των αδύναμων κοινωνικών ομάδων μέσα από την πρόληψη, την οικονομική στήριξη και στη συνέχεια την επανένταξη και την εργασιακή αποκατάσταση”.

Προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη σε καθημερινή βάση, παλεύοντας μόνο για το σήμερα κάτω από αντίξοες συνθήκες και αγωνιώντας για την ίδια τους τη ζωή, οι άστεγοι βιώνουν καθημερινά τον κοινωνικό αποκλεισμό, πέφτουν θύματα ρατσισμού και απειλούνται από μη αναστρέψιμη περιθωριοποίηση, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που φαίνεται να μην τους έχει συμπεριλάβει στη λίστα της.

Source_ http://tvxs.gr/node/68393